In het hotel in Estoril op vrijdag 18 oktober
Zo, Martijn, lekker uitzicht heb je hier. Heb je al veel in het zwembad gelegen?
Nee, eigenlijk niet. De eerste dag regende het, dus gisteren alleen nog maar. Het is wel een heel klein badje. Je wordt snel duizelig van het heen en weer zwemmen.
En ben je er klaar voor?
Tsja, eigenlijk is dat de verkeerde vraag, want klaar voor wat dan precies? Je weet trouwens nooit met een uitdaging die zo lang duurt.
Nou, wat is dan wel een goede vraag?
Dat kunnen meerdere vragen zijn. Dat ligt eraan wat je eigenlijk wil horen. Ben je benieuwd naar hoe ik me voel, of mijn voorbereidingen naar wens zijn verlopen, of ik denk mijn doelen te kunnen halen, of dat de wedstrijd een succes zal zijn?
Zeg, hou eens op en beantwoord desnoods al de vragen die je zelf stelt.
O. Oké Alles hangt natuurlijk ook weer met elkaar samen. Laat ik beginnen met mijn gevoel. Dat is erg goed. Dat komt door een overschot aan energie, doordat ik nu minder train en goed eet hier in Portugal. Een lekkere temperatuur helpt ook natuurlijk. Trouwens, als je gevoel ook psychologisch bedoelt…
Ik vroeg helemaal niet naar gevoel, dat deed je zelf.
… de psyche is natuurlijk afhankelijk van het fysieke en vice versa, dus ook mentaal zit ik er lekker in. Als je voelt dat je lijf lekker veel kan – anderen die de route verkennen makkelijk inhaalt bijvoorbeeld – dan denk je dat je bijna alles kan.
Alles?
Bijna alles. Ik kan nog steeds niet afdalen op de fiets. Hoewel het hier niet met haarspeldbochten supersteil naar beneden gaat, houd ik de remmen wel vast. Voordeel is dat ik langer kan herstellen, omdat ik langer over het afdalen doe, ha ha. Maar goed, fysiek en mentaal ben ik in orde.
En is ‘in orde’ genoeg om je doelen te halen en wat zijn ze trouwens?
Goede vraag.
Dank je.
Ik heb altijd wat moeite om doelen scherp te stellen. Dat moet volgens sommigen zo precies mogelijk en volgens allerlei formules. Daar word ik recalcitrant van en doe het liever niet.
Maar …
Juist, ik doe het stiekem natuurlijk wel. Sterker nog, dit jaar heb ik het wel scherp gesteld: kwalificeren voor het WK-Ironman in Nice 2025!
Zo!
Ja.
Eigenlijk is het de grote vraag of ik dat zou kunnen. Als ik een kans wil maken is het dit jaar, als jongste in de oude mannencategorie van 50+.
En, wat denk je, hoe dichtbij ga je komen?
Dat is onmogelijk in te schatten. Het is vijf jaar geleden dat ik een hele deed, die niet extreem veel hoogtemeters had, zoals deze. Ik ben wel vijf jaar en vier hele triathlons verder, waarvan twee extreme. Maar tijden uit het verleden …
Jaja, maar de sportjournalistiek bestaat niet zonder voorspellingen. Je kunt best wel wat zeggen. Vorig jaar eindigde je toch regelmatig tussen top 10 en 20?
Dat is waar. En dat is dus niet genoeg voor een kwalificatie, normaal gesproken. Dus waarschijnlijk red ik het niet en heb ik gewoon een mooi race zaterdag.
Met een mooie race ben je tevreden?
Jazeker. Mijn hele van vorig jaar onderschatte ik, waardoor ik minder heb kunnen genieten. Dat gaat me nu niet gebeuren. De vraag zou natuurlijk moeten zijn: wanneer vind je het een mooie race?
Wanneer vind je het een mooie race geweest?
Eigenlijk is dat als ik mijn beste race die ik zou kunnen ook doe. Maar dat vind je natuurlijk ook te vaag.
Je lijkt me te kennen.
Goed dan. De succescriteria, daar komt het feitelijk op neer.
Eigenlijk die scherp geformuleerde doelen dus.
Het is allemaal semantiek.
Ik ben blij als ik mijn plan kan uitvoeren, als het gaat om de intensiteit waarop ik race en het volgen van het voedingsplan. Dat ik me wat in kan houden als ik ingehaald word op de fiets, maar dat ik dan weer niet wegdroom en sloom als een toerist over het parcours ga. Dat ik lekker kan lopen en me op laat jutten door het publiek, zonder me over de kop te lopen.
Ik hoor balans dus?
Goed gehoord.
Dank je. En moeten we dan ook aan een richttijd denken?
Eigenlijk niet, als je van balans uitgaat. Hoewel huidige AI-trainingsapps wel op basis van de optimale intensiteit en de omstandigheden een tijd kunnen berekenen.
En?
Tussen de 9:49 en 10:37.
Sub-tien behoort dus tot de mogelijkheden?
Dat denk ik eigenlijk niet. Dan moet ik wel echt boven mezelf uitstijgen. Ik denk dat 10:37 realistisch is. Dat zou een half uur sneller dan vijf jaar geleden zijn.
Dus, dat wordt de doeltijd?
Nee. Balans is het doel, zoals je net zelf concludeerde. Een mooie tijd kan daar het gevolg zijn.
Weer die semantiek. Je ontwijkt het concrete antwoord.
Je begint mij nu ook door te krijgen.
Heb je nog een betere vraag om je daarover een antwoord te ontlokken?
Euhm, wanneer in de race gaat de tijd een rol spelen?
Ik zal maar meteen zelf antwoorden. In het eerste rondje fietsen is het afwachten of ik enigszins het gevoel heb in de race te zitten. Maar tijdens het fietsen blijf ik meer op gevoel en intensiteit letten. Pas ergens rond de 20KM in het lopen wordt het interessant op welke tijd ik uit ga komen.
Dat is lekker concreet. Ook voor de kijkers. Dat betekent dus rond 16:00 in checken hoe het ervoor staat?
Dat klopt wel ongeveer ja. En als het de goede kant op gaat, kunnen ze meteen doneren voor het WK-ticket…
Want dat is duur?
Nogal ja, tegen de 1500€.
Oei, ik zet de link om te doneren hieronder.
Enne succes en veel plezier. Ik hoop dat je je balans vindt.
Daags na de race, wederom op de hotelkamer.
Waar was je nou na de race? Ik stond al klaar met mijn quote.
Helaas geen accreditatie om in de mixed-zone te mogen staan. Ironman is streng.
Dat klopt ja. Zorg er ook voor dat het registered trademark ook laat zien, anders suen ze je nog.
Hoe dan ook, YOU ARE AN IRONMAN®
En nu wil je natuurlijk weten wat er door me heen ging toen ik dat hoorde? Nou, eigenlijk niet zo veel. Ik ergerde me een beetje aan de mannen voor me op de rode loper die in de weg liepen voor mijn eindsprint. Maar daarna voelde het allemaal heel goed. Langzamer dan gedacht, maar ook beter dan gedacht.
Wel in balans?
Zeker. Ik had fasen van een beetje inhouden en fasen van harder dan gepland gaan. Ik liet de grote sterke mannen naar beneden en op vals plat lekker gaan, om ze vervolgens omhoog weer in te halen. Ik was soms bezig met de doeltijden, soms met de omgeving. Bijvoorbeeld die schitterende zonsondergang.
Je wilde toch voor het donker thuis zijn?
Zei ik dat? Klinkt een beetje als mijn opa en oma. Maar ja, ik hoopte in de buurt van de 10u te komen en dat zou dus rond de zonsondergang zijn. Helaas moest ik toen ik de zon in de zee zag zakken nog ruim 7 km..
En nu? Nieuwe plannen of doelen?
Nee. Naar huis. Even niet meer bezig met wattages, hartslagen, uren en routes. Althans, voor mezelf dan. Na vijf jaar is het mooi geweest en kan ik de ervaringen mooi omzetten naar mijn coaching.
Zo, meteen vol op de marketing voor de Bananenwinkel?
Zeker. Mijn nieuwe trisuit met de bananen achterop werkte stimulerend voor mij en werd door de Nederlandstaligen vaak geroepen en genoemd. Ik heb zin om dat verder uit te werken.
Maar nog even, geen doelen hebben, komt dat door het niet halen van de sub-10?
Shit, da’s een goede vraag. Misschien wel. Kennelijk ben ik echt ‘middle of the pack’, ik werd 21ste van de leeftijdscategorie. Ik was altijd al gemiddeld en zal dat blijven. Dus prestatiedoelen, als in tijden en uitslagen, hoef ik niet te hebben. Mooie races zullen er nog wel komen. Misschien wel als gangmaker voor anderen ofzo.
Gangmaker voor ‘middle of the pack’ dan.
Precies! De gewone sporters helpen hun doelen te halen. Of net iets meer dan dat.
Uitslagen van Ironman Cascais zijn te vinden via: https://www.ironman.com/im-cascais-results
